Ankoku butoh, de volledige naam, betekent ‘dans der duisternis’ of ‘dans van de sombere ziel’.

Bij butoh is het de energie die danst. Er zijn geen vaste patronen of regels waar men zich aan moet houden. De dansvorm gaat uit van innerlijke leegte. Als toeschouwer is het belangrijk dat je een open houding hebt om de voorstelling waar te nemen. Het tempo waarop de bewegingen worden uitgevoerd is langzaam, maar met een hoge intensiviteit. Dit kan intimiderend zijn voor het publiek.

Het contact met de innerlijke belevingswereld is bij butoh erg belangrijk. Het gaat uit van een holistische mensenvisie. De opvattingen zijn gebaseerd op transpersoonlijke psychologie, waarbij wordt verbonden met de innerlijke beleving van de mens. Vorm en inhoud vallen daardoor samen: het lichaam en het brein worden één. Butohdansers geven uitdrukking aan onderdrukte gevoelens en gedachten, de ‘duistere’ kant van de mens. Door de confrontatie op te zoeken met hun eigen onderbewustzijn proberen zij verandering op gang te brengen, bij zichzelf en bij het publiek.

Thema’s zoals angst, twijfel, extase en erotiek zijn vaak terug te zien. Ook is deze dansvorm niet bang om taboes te doorbreken.  De dansvorm is momenteel aan zijn 4de generatie toe en blijft verder ontwikkelen en vernieuwen.

Solange volgde onlangs een 4 weken durende online opleiding op de Keio University Art Center Tokyo, over wat men verwacht van de huidige butohdansers en lesgevers volgens de richtlijnen van Tatsumi Hijikata.